Dear Pagibig,

Dear Pagibig,

Ang sarap sarap mo talagang maranasan sa buhay kahit na ang hirap hirap mong pakisamahan. Ang dami mong naituro sa aming lahat  kahit paulit ulit kaming nasasaktan. Isa ka sa pinakamalaking bahagi nang aming buhay na hindi mawawala kailanman, sapagkat sa bawat pagtibok ng mga puso sa sanlibutan ay nagpapatuloy ka upang antigin ang aming mga kaluluwang nalulumbay. Sandigan ka nang mga pusong naligaw, niligaw at nawala. Tunay kang mahika nang bawat isa dahil sa taglay mong anyo sapagkat nagagawa mong baguhin ang takbo nang bawat buhay ng tao. Marami narin kaming sinubukan mo at andyan yung masaktan kami, mabigo, mawalan ng pagasa, paasahin at masiraan nang ulo. Kahit na ang hirap hirap mong intindihin at unawin lagi ka paring nasa panig nang pagmamahal. Marami nga kaming nasaktan mo pero marami din naman ang nagtagumpay dahil sa mga aral mo. Salamat at natututo ako sa mga pagkakamali ko, natuturuan ko rin ang sarili kong manalig sa mga aral mo. Isa kang inspirasyon sa diwa nang aming kaisipan na unti unting dumadaloy sa pagpintig nang aming mga pusong nagmamahal. Mahiwaga nga ang presensya na meron ka dahil hindi magiging totoo ang mga pangako kung hindi mo pinapatibok ang puso nang isang tao. At simula nung maramdaman kita sa unang pagtibok nang puso ko nakita ko kaagad kung gaano mo pinabilis ang daloy nang lahat, ganun din ang pagbagal nang mga bagay at oras. Sa pagkakataong iyon naramdaman ko kung gaano mo ako dinidiktahan upang hanapin ang aking kabiyak. Wala akong nagawa kundi ang maging masaya at mangarap na balang araw makakamit ko ang ibinigay mo. Pero nagkamali ako sa isang pagkakataon, akala ko simple lang ang mga pamamalakad mo. Yun pala sinusubukan mo lang ako kung maaari nabang isabak sa masakit na parte ang puso ko. Dumating ang takdang panahon, ako’y muli mong sinubok at diniktahan. Pinakita mo kung gaano kaganda ang lahat nang bagay na meron ako at ang taong mamahalin ko. Pero hindi ko naramdaman na mabibigo pala ako at masasaktan sa paraan na ikaw mismo ang magdadala sa akin para matuto. Sa ngayon marami parin kaming tinuturuan mo at sinusubukan mo. Dahil pinagpapatuloy namin ang paghahangad nang perpektong relasyon na hindi namin matutunan hanggang ngayon. Isa kang kasaysayan sa presensya at diwa nang aming puso at kaisipan sapagkat hindi ka nawawala kahit kami’y nasa panig nang masasama. Halimbawa ka nang isang magulang na nagtuturo sa anak kung papaano lumipad at maglakad mula sa mga aral na maibabahagi mo. Salamat at dinala mo ako sa kakaibang mundo nang pagmamahal at sa iba’t ibang dahilan nang pagibig na meron ka. Hindi ko malilimutan yung mga sandaling kinilabutan ako dahil sa binibigay mong banta para masaktan muli ako. Pero dahil sa mga natutunan ko mula sa presensya mo nakukuha kuna unti unti kung gaano kahalaga ang makisama sa ibinigay mong kabiyak ng aking puso. Totoo nga ang magpakailanman at sa palagay ko apilido mo Pagibig sa presensya nang pagmamahal. Nasa dulo pala ang aral na gusto mong matutunan naming lahat at ang nais mo ay makamtan namin ang ang pagmamahal sa magpakailanman. Wala na akong masasabi pa higit sa meron ka dahil ikaw ang nagturo sa akin kung paano mabuhay nang hindi tumitigil sa pagpaparamdam sa iba ng diwa ng pagibig. Kaya salamat presensya nang pagibig dahil sa mga aral mo nakamtan nang karamihan ang magpakailanman. 

Author: wellaboop doop

Kaya mo.

Magagawa mo ang isang bagay na gusto mo kung paiiralin mo ang sipag at tyaga sa isip mo. Wag kalang matakot sumubok nang mga bagay na mahihirap dahil doon mo mas makikita kung hanggang saan ang kaya nang pagsisikap mo.

Wala sa hirap nang trabaho ang tagumpay dahil nasa pagtitiyaga ang totoong tagumpay kung saan maaari mo itong matanggap kung hindi ka susukong magpagal hanggat kaya mo.

Isipin mo malaking bahagi nang buhay mo ang mababago kapag kinaya mo ang isang trabahong kahit mahirap basta alam mong magagawa mo at matatapos mo nang may pagsisikap.

Ganyan naman lagi ang buhay laging nauuna ang pagod bago ang ginhawa. Ang kailangan mo lang gawin intindihin ang trabaho para kumita nang pera.

Walang masama kung gagasta ka para sa sarili mo at sa pamilya mo, dahil importante naman na ang obligasyon mo para sa sarili mo at sa pamilya mo ay hindi nawawala kahit na nahihirapan ka.

At kung nagkakamali ka man sa mga desisyon mo bilang tao, normal lang iyon dahil hindi ka naman perpekto. Ang masama lang ay yung huhusgahan ka nang mga tao kahit wala namang masama sa ginagawa mo.

Mas makapangyarihan ka kaysa sa mga taong naninira sayo. Dahil hindi nila nakikita kung gaano mo pinagsisikapan ang buhay para lang umangat palibhasa naiinggit sila dahil hindi nila kaya yung ginagawa mong hirap.

Darating ang panahon na kapag nagtagumpay kana dun lang nila maiisip na nagkamali sila nang paghusga sayo. Palibhasa hindi sila marunong makisama nang maganda kaya kung makaasta akala mo perpekto ang buhay nila.

Kaya mo at magagawa mo lalo na kung malaki naman ang paniniwala mo sa Diyos dahil napakaimportante na hindi ka nawawala sa panig nang pagdarasal. Maniwala kalang na darating ang isang umaga na hindi kana mahihirapan dahil nasa kamay muna mismo ang tagumpay na dati mo lang pinapangarap.

Pero syempre wag mong kakalimutan yung mga taong nanakit sayo at tumulong para magtagumpay ka dahil kung hindi dahil sa kanila hindi ka magsisikap para umangat sa buhay.

Lagi nating tandaan kahit wala pa tayo sa rurok nang isang tagumpay basta sinabi mo sa sarili mong kaya mo garantisado magagawa mo, dahil yun sa paniniwala mo.

Kung nakaya nang iba mas makakaya mo dahil hawak mo ang sarili mong pagsisikap para hindi ka mapapagod mangarap. 

Ang buhay kasi kahit nagtagumpay kana may mga pangarap ka paring gustong marating dahil hindi naman nagtatapos ang isang pangarap kapag nakuha muna ang gusto mo. 

At hindi yun matatapos hanggat patuloy kang sumusubok nang mga bagay bagay dito sa mundo. Mangarap kalang nang mangarap dahil maikli lang ang buhay para hindi mo makamtan ang lahat.

Author: Wellaboop doop

Para sayo.

Mahal naalala mo nung panahon na sinabi mo na mahal mo ako at hindi mo ako kayang ipagpalit sa anumang bagay sa mundo? 

“Dahil ako Oo” 

oo!

Naalala ko yun dahil isa yun sa binitawan mong salita para mahalin kita ng buong buo. 

Pero nagkamali ako! Nagkamali ako na ikaw ang minahal ko.

“Dahil”

Para sayo mahal ako’y isang hangin lamang na dumadaan at dumadampi sa iyong balat at harapan.

Para sayo mahal ako’y isang maliit na bagay na hindi mo magawang makita kahit ako’y na sa likod mo lang.

Para sayo mahal ako’y isang bagay na nasira na kaya maari mo nang itapon sa wala.

Dahil ako sayo’y wala na talagang halaga.

Wala na akong halaga dahil ako’y pinagsawaan mo na.

Pinagsawaan mo na akong lokohin at, gawing tanga. 

Mahal ayoko na! Ayoko nang maging prayoridad ang lungkot na aking nadarama sa tuwing nakikita kang may kasamang iba.

Ayoko ng lumagay sa lugar na iisipin ko pa kung paano ko sasabihin ang aking nakita habang pilit mong tinatanggi na wala kang alam sa iyong ginawa.

Ayoko na! Pagod na akong umasa na magbabago kapa.

Ayoko ng manatili pa sa madilim na bahagi ng buhay mo na pilit kong itinatama.

Kahit alam ko mahal na pananagutan ko ang mahalin ka habang buhay dahil sa mga pangako na noon ay ating sinumpa sa harap ng maykapal. 

Paalam sa mga araw na binuo ko para magbago ka pero huli na dahil nilamon kana ng masamang sistema.

Copyright. @wellaboop_doop

#spokenpoetry

Paglalakbay Patungo sa Pangarap.

Paglalakbay sa diwa ng katahimikan na nagpapaalam na ikaw at ang iyong mga paa ang susi sa pagtupad ng iyong mga pangarap na nais maabot sa kataastaasang kalangitan. Pagtupad ang nais mong makamtan sa haba ng paglalakbay dahil ang lahat ng tyaga at sakripisyo ay isang paraan ng iyong katatagan na sumasalamin sa nais ng iyong puso na matunton ang layo ng iyong mga pangarap. 

Pangarap nga ang dahilan kung bakit ikaw ay nakatayong matatag sa tagal ng panahon ng iyong paglalakbay. Hinuhubog ka ng iyong mga pangarap sa isang pagkakataon na maabot ang dulo ng pagnanais mong makamtan ang tagumpay. Kumapit ka sabi ko na kaibigan mo, dahil ikaw ang magdadala ng iyong mga paa patungo sa lalim ng mga salitang maguugnay ng buhay mo sa kapalaran mo.

Tandaan ang salitang Hindi ako susuko dahil ang kahalagahan ng salitang ito ay magiging lubid ng iyong mga kamay upang hawakan ang iyong mga pangarap. Wag kang matakot na harapin ang kinabukasang puro paguusig ang nais ipamukha sa iyong mga pangarap na nagsasabing hindi mo mararating ang lahat ng iyon. 

Kumilos ka sa pamamagitan ng iyong mga pakpak at isuot mo ang kalasag ng pagasang marating ang ruruk ng pangarap sa lalim ng tagumpay. Hindi ka nagiisa sa mundo para harapin ang maraming pagsubok na darating dahil katuwang mo ang mga salita ng Diyos at gabay ng mga taong minabuti kang impluwensyan sa nakakasabik na labanan. 

Ngayon ang panahon para patunayan kung sino ka talaga, ngayon ang dahilan ng lahat ng pagsisikap mo. Ipakita mong malakas kang lumalaban sa tagal ng panahong sinubok ka. Tandaan ang salitang Kaya ko ito dahil ang salitang ito ang magpapalakas ng bisig at kalamnan mo na magiging panangga mo para hindi mabasag ang garapon ng iyong pangarap. 

Laban kaibigan dahil matatapos na ang lahat ng pagsisikap mong marating ang dulo ng paglalakbay mo. Ipagmalaki mong narating mo ang pangarap mo na noon ay panaginip lang sa kadahilanang kinaya mo ang lahat ng sakit at pagod mo dahil sa pangakong hindi na matitibag sa tibay ng iyong pundasyon.

Lumalaban tayo para sa pangarap nating marating ang tagumpay at naglalakbay tayo sa diwa ng katahimikan upang magisip ng paraan upang bigyan ng kahulugan ang buhay sa mundo. Tandaan natin ang salitang Hindi ako susuko at ang salitang Kaya ko ito.

Author: Wellaboop_doop

Pagsikat ng araw.

Para saan ba tayo bumabangon?

Bumabangon tayo para sa mga mahal natin sa buhay. Ginagawa natin ito para sa mga magagandang bagay na maaaring maganap sa araw na ito. Ngumingiti tayo hindi para maging masaya kundi para salubungin ang isang umaga na punong puno ng ligaya mula sa hangin na sariwa at sa Diyos na syang laman ng puso mo. 

Ikaw ang simbulo ng araw mo, ikaw ang karakter sa umaga mong kay ganda, ikaw ang presentastyon ng hangin na humahaplos sayo, ngumiti kang salubungin ang araw paakyat sa mga ulap na galak na galak sa kagandahan ng mga ibon sa himpapawid. Habang nilalasap ang init ng kape sa umagang puno ng pagmamahal at respeto sa poong may kapal. 

Dahil ikaw at ang lakas mo ang syang magiging sandigan mo para harapin ang mga pagsubok na darating sa araw na ito. Tatagan mo pa! Sigaw ng mga ibon sa himpapawid kasabay ng hangin patungo sa batis na walang sawang nagsasabi na ikaw ay tunay na matapang at maasahan. Wag mong subukang umiyak sabi ng hangin na tila ba’y bumubulong sayo.

Sapagkat pagsubok mo’y mapapawi rin kasabay ng paglubog ng araw sa takip silim, at sa panibagong umaga makikita mong muli ang ngiti ng araw na babalutin ka ng pagasa kasabay ulit ng mga ibon sa himpapawid na nagsasabing muli na ikaw ay magiging matatag pa, dahil ang araw na ito ang syang puhunan mo para sa pawis na tutulo sa lupa na ikaw mismo ang bubungkal nito.

Tama ang lahat ng gagawin mo sa araw na ito isipin mong magiging kaaya-aya pa ang lahat ng ito dahil sa yong sipag at tiyaga. Para sa mga taong umaasa sa iyong mga kakayahan na makagawa ng isang kabutihan na pinagkaloob sayo ng Diyos. At kapag natapos na ngang muli ang isang araw na ito kinabukasan na ma’y masasalubong mong muli ang araw na parang isang magandang dilag na puno ng pagmamahal sa kagandahan ng iyong kalooban. 

Manatili kang matatag at malakas sapagkat puhunan mo ang iyong lakas at sandigan mo ang pagiging matatag. Isipin mong magagawa mo ang nais mong gawin ayon sa kabutihan ng iyong puso, dahil ang lahat ng sakripisyo mo at lahat ng lakas mo ay mapapalitan ng ngiti mula sa labi ng mga taong patuloy na naniniwala sayo.

Wag kang mapapagod na salubungin ang isang umagang punong puno ng pagasa mula sa kaibuturan ng puso ng Diyos na magsisilbing gabay mo sa isang araw. Diyos at Pamilya ang lakas kaya ka nagiging matatag wag mong hayaan na wasakin ng walang kabuluhang bagay sa mundo ang pundasyon kung saan ikaw ay nakatayo para lumaban, kumapit kalang sigaw ng init na dumadampi sa iyong balat, sapagkat ang lahat ay parte lamang ng buhay at araw na kailanman ay hindi mababago ng isang umaga na sumasalubong sayo. Dahil kakayahan lamang ng isang umaga ay bigyan ka ng lakas at pagasa upang maging matatag. 

Lagi mong sabihin na bumabangon ako para sa mga taong nagmamahal pa sa akin dahil ang buhay ay sadyang maikli para hindi ka maging masaya, dahil kapag nasilayan mo ang ganda ng araw na sumisikat mula sa silangan maiisip mong muli ang sarap humarap sa pagsubok kahit ang iyong katawan ay tila ba’y hinahamon ng panahon.

Darating ang panahon makikita mong kasabay ng pagsikat ng araw ang iyong tagumpay na sumasaludo sa galing ng iyong mga kamay para gumawa ng isang makabuluhang yaman na kailanman ay hindi makakamtan ng iba kung hindi dahil sa sipag at tiyaga. Umasa kang makakamtan mo ang tagumpay dahil sa mga magagandang sikat ng araw na sasalubong sa iyong mga ngiti. Dahil gumigising tayo para din sa mga pangarap natin na binubuo ng isang umagang punong puno ng kahulugan. 

Copyright Wellaboop_doop

Hanggan saan.

Hanggang saan ba? Yan ang aking mga tanong na na pinanghahawakan ko simula pa nung una. 

Simula nung una akong nasaktan at paulit ulit kong naramdaman na hindi mo ako mahal. 

Mahal kita pero hanggang saan nga ba? Mga tanong na hindi mo kayang sagutin, kahit itanong ko sayo ng paulit ulit.

Paulit ulit kong iniisip kung bakit mo ako iniwan magisa gayong wala naman akong ginawang masama.

Masama ba ang magtanong kung hanggang saan ka pwedeng magmahal kahit may nasasaktan!!

Nasasaktan ako dahil sa mga maling ginagawa mo habang tinitigan ang mga mata mo.

Masakit para sakin ang iwanan ako habang hinahawakan ko ang mga pangako mo.

Mga pangako mo na hanggang ngayon kasama pa ng mga pangarap ko, kahit alam kong hindi na matutupad ang mga ito.

Sana pwedeng kong pasukin yung utak mo para malaman mo na mahalaga rin ako para sayo.

Sana sa maikling panahon na nakasama mo ako ay natutunan mong maging totoo kahit niloko mo ako.

Kaya hanggang nakatayo ako patuloy kong itatanong ang mga katagang hanggang saan. Dahil wala kang sagot na iniwan para malaman ko ang totoong dahilan.

Copyright: Wellaboop_doop

Ang pagsisi sa pagkakamali ng nakakapagod na pagibig.

(Lalaki)

Pagod na akong umasa sa mga salitang kaya ko pa. Pagod na akong maghanap ng katotohanan sa ambisyon lamang. Pagod na pagod na ang utak ko kahahanap ng sagot sa lungkot ng aking puso. 

Puso kong kailan man ay hindi naging masaya sa piling mo. Lagi kong dinadasal na sana makaya ko pa, kahit pagod na pagod na ang aking utak kaiisip ng tamang dahilan kung bakit ako naging tanga.

Pwede ko sanang baguhin ang lahat kahit mahirap, kahit na wala akong nakikitang pagbabago sa puso mo. Mahirap gawin ang mga desisyon na tanging ikaw lamang ang makagagawa. Ang mga desisyon na maaring magpatuloy pa sa ating relasyon kahit ito’y pasira na. Kaso pagod na ako! 

Pagod na ako dahil ikaw ang sumira sa puso ko na noon ay buong buo. Lagi kong tinatanong kung kailan mo mararamdaman na hindi ako manhid. Dahil bawat sakit na ginagawa mo naiipon ang poot sa puso ko. Oo poot ang meron ako dahil sayo, “dahil sayo na umasa akong kaya kang baguhin ng mga desisyon ko, pero mali ako, ” pero mali ako na umasa parin ako kahit nasasaktan ako.

Habang paulit ulit kong nakikita ang mga pagkakamali mo na naging dahilan kung bakit ako naging tanga sayo. Sa maraming dahilan na walang sagot na tanging ikaw parin ang makakasagot. 

(Babae)

Pagod na akong umiyak sa gabi na tanging alaala mo at alala ko ang syang nabubuo sa tuwing maiisip ko na hindi lang pala ikaw ang may pagkakamali dito. Kung hindi ako rin na naging dahilan kung bakit ka lumayo.

Lumayo ka dahil nakita mo na wala kang halaga habang prayoridad ko ang sarili kong mundo kaya nasabi kong pagod na ako. Patawad sa mga gabing hindi kita napagbigayan sa lamig ng hangin upang painitin ang iyong puso na nanabik. Patawad sa mga salitang binitawan ko na naging dahilan din ng pagloloko mo para iwanan ako. Patawad dahil sinabi ko na ikaw ang sumira sa relasyon nating buong buo. Pero mali ako, ” mali ako na sinisi kita sa mga pagkakamali ko na hindi ko nakita. 

Hanggang sa huli ng pagibig mo na naging matatag ka kahit wala akong ginawang paraan para baguhin ang sarili ko. Patawad kung hindi ko nakita ang mga desisyon mo na pwede sanang maging dahilan ng pagbabago ko. Hindi ko alam na sa mga araw na wala ako doon pala malalaman ko na sira na ang noon ay meron tayo.

Ako rin pala ang magiging dahilan ng lahat ng kabiguan ko para tuluyan kang mawala sa piling ko. Mahal kita pero hindi ko nakita na mas mahal mo pala ako kahit na nasasaktan ka habang manhid naman ang puso ko. 

Paulit ulit kong sasabihin sayo ang  salitang PATAWAD kahit alam kong meron kanang iba na makakapansin sa puso mong nangulila sa pagibig kong naging makasarili sa pareho nating mundo. Sana sa muli nating pagkikita hindi muna sasabihin ang salitang PAGOD NA AKO, dahil tapos na ang mga pagkakamali na hindi na mauulit pa dahil ang lahat ay pawang pansamantala lang pala. 

At sa pagbubukas ng panibagong yugto ng buhay ko mas natutunan ko ang pahalagahan ang taong mahal ko, dahil mas mahalaga pala ang mga tao na nagmamahal sayo kaysa sa mga material na bagay na maaring sumira sa inaasam mong pagibig na kailanman ay hindi nakakamtan ng iba tao. 

Salamat sa mga pagkakamali na magiging dahilan pala ng pagbabago ko para ako’y magmahal muli. Laging kong tatandaan na masarap palang magmahal kapag nakikita mong mas mahal ka ng taong mahal mo. 

End.

Itong tula na ito ay inaalay ko sa mga taong hindi na nakakakita ng totoong pagibig dahil sa dami ng mga gustong marating sa buhay. Sana matutunan nating pahalagahan ang mga taong nagmamahal pa sa atin upang hindi natin pagsisihan ang pagkakamali natin sa buhay umaasa akong matutunan ng bawat isa ang kahalagahan ng pagibig. 

Copyright WELLABOOP_DOOP

Pagmamahal.

Nasaan nga ba tayo sa panahong ang ating puso ay tumitibok ng maluwag at hindi alam kung nasaan ang patutunguhan. Pagmamahal nga ba ang susi sa pinapangarap mong pangarap o’ ang pagmamahal din ang syang papatay sa puso mong walang muang. Hanggang saan nga ba ang pagibig ng isang taong pinipilit ang maging masaya para lang sa hinaharap. Hindi ba’t hindi tayo magiging masaya kung walang nagmamahal sa atin. Puso ang sukatan ng kabutihan na maaring dalhin ng utak patungo sa walang hanggang pagmamahal. Lahat tayo’y maaring maging masaya ng naayon sa ating kagustuhang matikman ang sarap ng mga yakap at halik na minsan lang din darating at sa taong mahal pa natin. Mangyaring tatagan mo ang iyong loob sapagkat ang pagibig ay kakampi rin ng tadhana na laging may pusibilidad na sumira at magtulak sayo para sa taong mahal mo. Ikaw ang bumubuo ng puso mo para mahanap ang kaligayahan nito. Wag mong isipin na ikaw ay nagiisa dahil ang mundo hindi umiikot para sa isa lang kundi para sa ating lahat na binigay ng karapatan para magmahal at magpahalaga sa lahat ng nilikha. 

Maraming uri ng pagmamahal. Halimbawa nalang ng taong pinipilit ang kanyang sarili para lamang mahalin sya ng taong nagugustuhan nya. 

Ito pa ang ilang uri ng PAGMAMAHAL.

1. Taong ginagawa ang lahat para maging maginhawa ang iyong buhay.
2. Taong ginagawa ang magtago para lang sa kagustuhan ng puso.
3. Taong gumagawa ng paraan upang manira ng ibang pamilya.
4. Taong nagpapaalipin para lang sa taong mahal nya.
5. Taong sumusugal kahit ang kanyang buhay ay mawala.
6. Taong sinusubukan ang magbago para sa kagustuhan ng puso ng iba.
7. Taong hindi nagsasayang ng oras para lang sa pagiibig na inaasam.
8. Taong naninindigan para sa pagibig na inaasam.
9. Taong walang takot na humaharap sa pagsubok para sa minamahal
10. At taong nagpapakamatay para lamang sa pagibig na wagas. 

Sa daigdig na ating ginagalawan sadyang hindi na bago ang lahat ng iyan, dahil sadyang nakasanayan na nating lahat ang mawalan, magkaroon at, balikan at dahil dito sa mundo kung saan nasa realidad tayo nakikita natin ang bawat isang nangangailangan din talaga ng pagmamahal at yung sinasabing walang hanggang pagibig. Sino ba naman ang hindi magiging masaya kapag nakasama muna ang taong mahal mo o’ nagugustuhan mong tao, hindi ba’t ang puso ang syang tumitibok para malaman natin kung gusto natin ang isang tao. Ano pa man ang ating paniniwala at pagkakaiba hindi magiging masama ang magmahal ng totoo kung yung taong mahal mo ay maluwag kang tatanggapin para sa kagustuhan ng iyong puso. Kahit sino binigyan ng karapatan ng Diyos upang matutunan ang magmahal, kahit bakla, tomboy, lalaki, babae, matanda, bata at, may kapansanan ay maaring maramdaman ang pagmamahal at magmahal. Wag nating ikahiya kung sino tayo at kung ano kapa dahil binigyan tayo ng karapatan ng may kapal para maging masaya hindi para kalabanin ang mundo at sisihin kung bakit naiiba ka. Sabi ko nga ang pagmamahal ang susi sa lahat ng problema mo sa buhay kung nagmamahal ka at mahal mo yung mga tao sa paligid mo mas magiging maluwag ang buhay mo dahil tiwala ka na hindi ka iiwan ng mga tao sa paligid mo. 

Wellaboop.

Bakit inawan mo kami itay.

Ikaw aking itay, tatay na dapat ay pinupunan ang obligasyon na sa amin ngayon ay iniwan. Kasalanan ba namin na mahal ka namin kaya ka namin pinagbibigyan na umalis at bumalik kapag ika’y nagsawa na sa luho mong lumalamon ng utak mo para sa bisyo mong hindi namin alam kung saan ka dinadala. Kami’y iyong mga anak na umaasa sayo para lumakas, dahil wala ang inay na sanay tutugon din sa atin at sayo na nagsasayang ng oras sa bisyo mo. Simple ang aming hiling na kami’y tuunan mo rin ng pansin dahil aming mga puso’y nangungulila din sa aming nanay na umalis upang hanapin ang ginhawa na sana’y tatamasahin mo rin, ikaw aming itay bakit mo kami iniwan? Bakit mo kami hinayaang harapin ang aming mga sarili sa mga kaparaanan hindi pa namin nalalaman. Pera ang sayo’y naging sukatan ng pagibig ni nanay na sanay wagas, papaano naming tatanggapin na sayong pagalis ay hindi namin maiwasang mainis. Dahilan mo’y palpak na pilit mong pinaliliwanag na ika’y hindi nagkamali upang sagayong kami’y paniwalain upang pagtakpan ang iyong pagkakamali na sa bandang huli ay sisira din pala sa puso mong noo’y nakatuon pa sa amin. Asan kaman ngayon aming itay nawa’y tamasahin mo ang naidulot sayo ng ginawa mong pagtataksil sa pusong mapagmahal ni inay, na ngayo’y nasagot ng dahil sa mga yapak ng iyong mga paa na nag-iwan ng bakas sa aming mga muka. Umaasa kaming sa bandang huli’y ang ganti ay papatagan ka para pagsisihan ang iyong pagkakamal. Paalam na sayo itay, tatay na walang sawang saktan ang puso ni inay na ngayon, nakahinga mula sa iyong mga sakal.

Pagsisisi ng anak.

Isa rin ako sa nawalan ng magulang, isa rin ako sa inawan, isa rin ako sa nawalan ng ina na dapat ay kapiling ko ngayong kaylangan ko sya. Saan ako pupunta? Saan ako dadalhin ng aking kayabangan na noo’y ipinagbawal ng aking ina? Bakit ko ba ginawa ang sagutin sya sa tuwinang ako’y pagagalitan nya? Itoy pawang mga tanong na hanggang ngayon ay hindi ko parin alam kung bakit ko ba nagawa ang gayong pagmamatigas ng ulo sa kanya. Minsan sya’y nagtanong kung hanggang saan ako magiging pasaway, subalit hindi ko sya sinagot dahil sa taas ng aking pride.

Inay oh! Aking Nanay! Ako’y nakatayo sa ating bahay na pinagmulan ng aking buhay kung saan minulat mo ako sa totoong pagmamahal at, pinamalas ang bawat yakap at halik sa aking tiyan. Sa akin nagmula ang lahat kung bakit sa piling mo’y nawala iyong pagmamahal, nais kong patawarin mo ako sa aking nagawang pagkakamali na noo’y hindi ko pa alam, totoo ang aking tatay na ikaw ang aming buhay dahil sayong taglay na pagmamahal kami ay nabuhay.

Sandalan ko sana ang iyong kamay oh! Aking Inay, ngunit ika’y wala, wala upang yakapin ako para maibsan ang aking pagkakamali na akala ko’y kaya ko na. Nabuhay ako sa kayabangan at kataasan ng aking pride na sumira sa pagmamahal ko bilang anak na ngayo’y umiiyak dahil ikaw ay wala na sa aming buhay. Mahal kong nanay ako’y nagsisisi na ginawa pa ang pagkakamali na hindi mo itinuro noong ako’y bata pa, patawarin mo nawa at kahabagan ang iyong anak na walang sawang nagsisisi sa kamaliang nagawa, dahil ako’y isang anak na nagsisisi na ngayon sa aking nagawa.

Wellaboop.